Internista w Warszawie
W naszej przychodni specjalizujemy się w leczeniu chorób narządów wewnętrznych oraz nietypowych zakażeń, takich jak chlamydia, mykoplazma, ureaplasma urealuticum.
Strona główna » Medycyna wewnętrzna – internista
W naszej przychodni specjalizujemy się w leczeniu chorób narządów wewnętrznych oraz nietypowych zakażeń, takich jak chlamydia, mykoplazma, ureaplasma urealuticum.
Rozwiń wybraną sekcję, aby dowiedzieć się więcej:
Chlamydie to bakterie (rząd Chlamydiales), bezwzględne pasożyty wewnątrzkomórkowe, co oznacza, że ich bytowanie oraz rozwój poza komórkami gospodarza jest niemożliwy. Łączą one w sobie cechy zarówno bakterii, jak i wirusów. W swojej budowie posiadają dwa rodzaje materiału genetycznego – tak RNA, jak i DNA.
W cyklu rozwojowym chlamydii mamy do czynienia z dwoma formami – zakażenie dokonuje się poprzez pozakomórkowe ciałko elementarne, które wnikając do komórek zarażonego osobnika, ulega transformacji w tzw. ciałko siatkowate. To ono namnaża się we wnętrzu komórki i w taki sposób powstają bardzo charakterystyczne dla obrazu mikroskopowego infekcji chlamydiami ciałka wtrętowe Prowazeka. Czasami dochodzi do powstania ciałka przetrwałego-nie zakaźnego i w przeciwieństwie do ciałka siatkowatego nieaktywnego metabolicznie. Pełni ono jednak ważną rolę w infekcjach przewlekłych, nie dających ostrych objawów klinicznych zakażenia.
Choroby wywoływane przez chlamydie, to chlamydiozy. Występują one stosunkowo często – zgodnie z danymi WHO rocznie rejestruje się 89.1 miliona przypadków zakażeń chlamydialnych. Ich obraz kliniczny uzależniony jest od gatunku drobnoustroju, przez który zostały wywołane – w skład rodzaju Chlamydia wchodzi bowiem nie tylko powszechnie znana Chlamydia trachomatis, odpowiedzialna głównie za infekcje układu moczowo-płciowego, ale również Chlamydia pneumoniae wywołująca infekcje dróg oddechowych, niejednokrotnie o ciężkim przebiegu, jak również Chlamydia psittaci – czynnik powodujący ornitozę, tzw. chorobę ptasią (ornitosis, psittacosis), występującą wbrew nazwie nie tylko u ptaków, ale również u kóz i owiec, którą człowiek może się zainfekować od różnych gatunków tych zwierząt. Czwarty gatunek chlamydii, jako jedyny niepatogenny dla człowieka to Chlamydia pecorum, infekcje którą występują u przeżuwaczy, w szczególności u koni, choć również u bydła.
Chlamydia trachomatis to drobnoustrój odpowiedzialny najczęściej za infekcje układu moczowo-płciowego. Chlamydia trachomatis przenoszona jest drogą płciową – wywołane przez nią zakażenia to tzw. STD (sexual transmitted diseases). Najbardziej narażone na infekcje są osoby młode, współżyjące z większą liczba partnerów seksualnych, nie stosujące podczas stosunków antykoncepcji mechanicznej w postaci prezerwatyw.
Często powyższe zakażenia przebiegają bezobjawowo lub dają niewielkie dolegliwości – pobranie wymazu z szyjki macicy od kobiet współżyjących seksualnie wykrywa zakażenie tym drobnoustrojem nawet u 30 procent z nich (mimo braku objawów klinicznych i dolegliwości subiektywnych).
Chlamydia pneumoniae jest przyczyną stosunkowo powszechnie występujących zakażeń, przebiegających z zajęciem krtani, zatok przynosowych, oskrzeli oraz płuc. Może prowadzić do ich ostrego zapalenia, szczególnie niebezpiecznego u ludzi starszych i u osób ze znacznie obniżoną odpornością, wśród których może stanowić ono – w przypadku zapalenia płuc – nawet zagrożenie dla życia.
Zwykle jednak infekcja przebiega stosunkowo łagodnie, bezobjawowo lub z nieznacznymi objawami w postaci zapalenia gardła i krtani. Czasami dochodzi do zapalenia płuc o mało charakterystycznym przebiegu, podobnym w obrazie do innych tego typu zapaleń. Zakażenia są najczęstsze u ludzi młodych, w drugiej kolejności obejmują natomiast grupę osób w wieku podeszłym.
Infekcje Chlamydia pneumoniae szerzą się drogą kropelkową, niekiedy mogą przyjmować postać epidemii. Źródłem zakażenia są osoby chore oraz nosiciele Chlamydia poneumoniae w górnych drogach oddechowych. Często w przebiegu infekcji tym drobnoustrojem dochodzi do nadkażenia innymi patogenami, między innymi Streptococcus pneumoniae.
W leczeniu infekcji Chlamydia pneumoniae stosuje się antybiotyki makrolidowe, tetracykliny, czasami fluorochinolony.
Mykoplazmy należą do mikroorganizmów bezjądrowych, ich wielkość nie przekracza 0,25 mikrometra. Zalicza się je do bakterii, choć w odróżnieniu od nich nie posiadają ściany komórkowej. Mają natomiast grubą, elastyczną, bogatą w sterole ścianę komórkową, dlatego przybierają różne kształty. Dzięki niej uodparniają się również na działanie niektórych antybiotyków. Aż szesnaście gatunków mykoplazm jest zdolnych do zakażenia układu oddechowego i rozrodczego człowieka. Inne są patogenami zwierząt i roślin. Mycoplasma genitalium oraz Ureaplasma urealyticum zakładają kolonie na błonach śluzowych układu moczowo-płciowego i mogą być czynnikami etiologicznymi licznych zakażeń. Przenoszone są drogą kropelkową oraz poprzez kontakty seksualne. Ze względu na specyficzny tryb życia mają ograniczony metabolizm, muszą więc korzystać ze składników odżywczych komórek gospodarza. Zakażenie mykoplazmami charakteryzuje duża różnorodność objawów, dlatego trudno postawić właściwą diagnozę. Dzieje się tak ze względu na wielkość ich komórek, powolny wzrost oraz wrażliwość na czynniki środowiska.
Mycoplasma genitalium należy do mykoplazm płciowych. Spotykamy ją zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Bakteria ta ma jedynie 470 genów, mniej niż jakikolwiek inny mikroorganizm, którego genom został odkryty. Do zakażenia nią może dojść na drodze kontaktów płciowych. Badania przeprowadzone w Anglii i Francji wśród mężczyzn cierpiących na nawracające zapalenie cewki moczowej u 20% badanych wykazały obecność Mycoplasma genitalium. Jest ona głównym czynnikiem chorobotwórczym. U kobiet infekcja może obejmować pochwę, szyjkę macicy, przymacicza, endometrium czy jajowody, co wiąże się z powstawaniem zapalenia narządów miednicy mniejszej. Bakterię tą uznaje się za najpoważniejszą przyczynę powikłań dróg płciowych, często prowadzących do niepłodności, wpływa ona na zaburzenia ruchliwości plemników, a tym samym na pogorszenie zdolności zapładniających nasienia.
Ureaplasma urealyticum także należy do mykoplazm płciowych. Do zakażenia tą bakterią dochodzi na drodze kontaktów płciowych lub w czasie porodu (w fazie płodowej i w czasie przechodzenia noworodka przez kanał rodny). Infekcja spowodowana obecnością bakterii może doprowadzić u mężczyzn do rozwoju zapalenia cewki moczowej, nerek, spadku poziomu cynku i selenu w ejakulacie i tym samym obniżeniu jego zdolności zapładniającej. Dodatkowo bakteria może być przyczyną ostrego zapalenia najądrzy, które redukuje ilość plemników i ich ruchliwość. Wszystko to w konsekwencji może zaowocować niepłodnością męską. U kobiet obecność tej bakterii wywołuje zapalenia szyjki macicy, endometrium, zapalenia narządów miednicy małej i gorączkę połogową. Zakażenie Ureaplasma urealyticum bywa także przyczyną przedwczesnych porodów.
Wskazane rodzaje bakterii mają wiele cech wspólnych. Jako drobnoustroje chorobotwórcze rozpoznawane są u ludzi w różnym wieku. Częściej występują w okresie największej aktywności płciowej. Są one przyczyną przewlekłego zapalenia cewki moczowej oraz zapaleń narządów miednicy mniejszej u obojga płci, co zostało potwierdzone wieloma badaniami. Rola mykoplazm w etiopatogenezie zakażeń urogenitalnych jest niewątpliwa. Wiele wskazuje także na ich wpływ na kłopoty z płodnością, choć kwestia ta nie została wystarczająco zbadana. W przypadku ciąży ważne jest jak najszybsze wykluczenie obecności bakterii w organizmie, gdyż mogą one skomplikować jej przebieg. Zapalenie owodni, przedwczesne porody, samoistne poronienia czy obumarcie płodu, to tylko niektóre z powikłań wywoływanych przez bakterie. Możliwe są także zakażenia noworodków podczas przechodzenia przez drogi rodne w trakcie porodu.
Przebieg infekcji jest często bezobjawowy. Na obecność bakterii mogą jednak wskazywać: podwyższona temperatura, wyciek z cewki moczowej, bolesne oddawanie moczu, podrażnienie prącia, zapalenie narządów miednicy.
Diagnostyka opiera się na pobraniu materiału z kanału szyjki macicy, z cewki moczowej oraz z pochwy. Do tego celu mogą być także wykorzystywane mocz i nasienie. Wynik otrzymuje się po upływie około 7 dni od badania. Jedyną skuteczną metodą leczenia tych bakterii jest podawanie określonych antybiotyków, zwykle erytromycyny czy tetracykliny (bakterie te nie posiadają ściany komórkowej, dlatego mogą być odporne na te antybiotyki, które działają niszcząco właśnie na ich ścianę). Leczenie mykoplazm może być procesem długim, rozciągającym się w czasie i trwać od kilku tygodni do nawet kilku lat.
Używamy technologii takich jak pliki cookie do przechowywania i/lub uzyskiwania dostępu do informacji o urządzeniu. Robimy to, aby poprawić jakość przeglądania i wyświetlać (nie)spersonalizowane reklamy. Wyrażenie zgody na te technologie umożliwi nam przetwarzanie danych, takich jak zachowanie podczas przeglądania lub unikalne identyfikatory na tej stronie. Brak wyrażenia zgody lub jej wycofanie może niekorzystnie wpłynąć na niektóre cechy i funkcje.
Szanowni Pacjenci!
Informujemy, że w okresie 22-27 stycznia br. nasza Przychodnia pracuje w następujących godzinach:
Zabiegi w gabinecie High-Med Beauty odbywają się w standardowych godzinach.
Bardzo prosimy o uwzględnienie powyższych zmian podczas planowania wizyt w naszej Przychodni.